Lang geleden

Hola, hier ben ik weer. Eentijdje geleden en al veel verder. Na ons vertrek in Albir op vrijdag de 13de (!) moesten we eerst langs San Juan voor de herstelling van de ijskast. We waren er om 11u30 en kregen we te horen dat we eerst om 16u aan de beurt waren. Niets aan te doen, dus wandelen we naar de Carrefour om boodschappen te doen, eten een hapje en zijn om 14 u terug bij de firma. Poort gesloten! Siësta van 13u30 tot 16u!!!!! Daar zaten we dan. Geen denken aan om binnen te kunnen, geen telefoonnummer om te bellen en ook geen nummer te vinden in het telefoonboek. Er zat ons niets anders op dan voor de deur te wachten, gelukkig in de zon. Even later geraakt Jos aan de praat met een Amsterdammer die om de hoek woont. Een gezellige babbel maakt de tijd kort en als we om 16u de firma binnenstappen zijn ze al bezeil. Op een 1/2 uurtje is de zaak geklaard en kunnen we verder. We rijden we verder tot Santa Pola en vinden een mooi plekje aan het strand, mzien de zon ondergaan en hopen dat de grote moskee waar we bij staan niet te mvroeg lawaai maakt!!! Dat lawaai blijft uit want de moskee blijkt een groot appartementencomplex te zijn!!

We rijden tot Lorca voor 2 dagen en bezoeken de burcht boven uitziend over de stad. Dat trekken we het binnenland in op zoek naar Maddy en Mark in Montefrio. We rijden door La Mancha, de streek van Don Quichot . Eindeloos dorre grond met miljoenen amandelbomen. Spijtig genoeg bloeien ze nog niet , we zijn een maand te vroeg. En de paar windmolens dien we zien zijn vervallen.  Mark en Maddy wonen dan weer in de lijfbomenstreek. Miljoenen bomen wijzen ons de weg naar Lasvillas op 800m hoogte langs een klein soms stijl stijgend weggetje. Maar we zijn er welkom en het is er gezellig, het is wel fris in Montefrio. S'nacht zitten we in de frigo!!! Maar gelukkig geen sneeuw, die is met bakken op het strand van de Costa Bianca neer gekomen. Daar zijn we dan net aan 't ontsnapt. Ik help nog een een paar uurtjes olijven kloppen en de volgende dag vertrekken we naar Granada. We lopen daar enkele uurtjes rond in het Alhambra, en dan weer verder . Maddy had ons verteld van een klein dorpje La Heradura, waar het toerisme nog uitgevonden moet worden. En parkeren de kamper tussen andere wagen aan het strand. Weer een mooie zonsondergang als aperitief. Net als ik morgens nog even in zee wil zwemmen klopt de politie aan de deur en verzoeken ons onmiddellijk te vertrekken. Vrij kamperen wordt 's nachts wel gedoogd maar soms mag je niet blijven staan. Dus wij en al de anderen vertrekken spoorslags. We passeren Malagga, Feungirolla met een grote omweg want daar hebben we niets te zoeken. Als we in Estepona voor de lunch worden we doorverwezen naar de kamperplaats. Niet direct mooi maar weer zicht op zee en besluiten om een dagje te blijven.!