Im ouadar

Eindelijk  een beetje stabiel internet en dan kan ik een beetje bijbenen. We zijn ondertussen dicht tegen Agadir. Na ons vertrek uit Meknes zijn we naar Rabat gereden in de hoop dat men ons daar kon helpen met de auto. Die spuwde al een paar dagen vuile zwarte rook uit. In Meknes hadden ze al de dieselfilter vervangen en de catalysater gekuist!!!! Puur gokwerk en even scheen het te helpen maar toen we verder trokken kwam ook de zwarte rook terug. Het ergste was dat die ook in de cabine door spleten en kieren binnenkwam en dat eigenlijk niet zo gezond vonden. In Rabat vonden we dan wel een echte Fordgarage maar konden ze ons niet helpen. Wel in Casablanca. Dus wij weer verder, een dag later stonden we in de splinternieuwe grote  Fordgarage met de nieuwste snufjes, wat een contrast met Meknes!! Even aankoppelen aan de computer en de diagnose was gauw gesteld. In de luchtaanvoer naar de motor zat een lange scheur en die moest vervangen worden. Een uurtje later waren we al terug op weg naar de camping in Mohammedia. Eindelijk de eerste camping met warme douches en wasmachine. Goed voor een paar dagen rust, was en kuiswerk want de roetaanslag zat binnen overal. We zijn ook met de trein naar Casablanca gereden, de grote hassan vl moskee gaan bekijken. De grootste en enige moskee waar toeristen binnen mochten. Ze is nog niet helemaal klaar maar de kas is leeg en die mogen de toeristen dan weer vullen! Het was zeker zijn 12€ waard! In Oualidia stonden we op de parking en geraken aan de praat met de eerste Belgen die in Marokko tegenkomen. Lieve en Wim: Lieve in ik hebben in dezelfde lagere school gezeten en ze kennen Irma en Toon, zus en schoonbroer van Jos, al 30 jaar. Hoe klein is de wereld weeral !  Ondertussen zijn we op een super de luxe camping dicht tegen Agadir. De kustweg is adembenemend mooi, links de oceaan, rechts groen velden, dorpjes en heuvels. Het is bloemkooloogst en we komen grote vrachtwagens tegen met alleen maar  bloemkool geladen.  Geleidelijk aan gaat het landschap over in schrale grond met agranbomen, zo ver je zien kan. Enkel het wegdek van die mooie weg is verschrikkelijk, grote putten en de zijkanten zijn weggereden. Dat maakt dat je best in het midden van de weg rijd tot er een tegenligger komt, dan moet je opzij en dan rammelt heel de camper bijna uit elkaar. Enkel de laatste kms zijn al vernieuwd en de weg naar Agadir schijnt wel klaar te zijn. We zullen zien tot hoever! Er ligt nog altijd veel sneeuw in de bergen, nog steeds zijn er een paar dorpjes afgesloten , dus doen we zoals de duiven! wachten en van de zon aan de kust genieten!